من و۶۲شهید

روزهای پایان کتاب بود که از همه خانواده ها مصاحبه گرفته بودم به کارخانه سیمان رفتم هنوز هم به همان هیبت سالها قبل بودوتغییری نکرده بود.

کنار حوضی که شنیده بودم شهدا انجا وضو میگرفتند ونشان از پیکرشان نبودنشستم.

دقایقی با خود خلوت کردم حس خوبی بود احساس می کردم  شهدا ازمن راضی هستند و ناخوداگاه اشک هایم مثل ابر بهار جاری می شد…