وقتی کرونا آمد، مردم فرق کردند. روابط تغییر کرد. بجز پدرو مادر‌ها، که عشق فرزند بر هر چیز دیگری سر است، کسی جرئت نمی‌کرد به خانه‌ای که کسی در آن بیمار است رفت‌‌وآمد کند. یادم است با دیدن عکسی از روستایی که هر چند وقت یکبار به آنجا می‌رفتیم کلی خندیدم؛ ورودی روستا، بنری نصب کرده بودند که «اگر ساکن این روستا نیستید، لطفا وارد روستا نشوید. با تشکر “اهالی روستای…”»
هنوز هم که هنوز است ما مردم، در مقابل هر ویروس، مثل گذشته، عادی از آن عبور نمی‌کنیم و از هر کسی که حتی یک سرفه یا عطسه کند، فاصله می‌گیریم.
جنگ ۱۲روزه که تمام شد، احساس می‌کنم، مردم همه چیزشان فرق کرده است. فکر کنم چیزی در مردم تغییر کرده است که هیچوقت مثل قبل نشوند. نگاه مردم، کلام مردم و حتی رفتارشان، تغییر کرده است. احساس می‌کنم کشورمان به این تغییر احتیاج داشت. سالهاست مسئولان از مردم فاصله گرفته بودند. مردم دورتر و دورتر می‌شدند و انگار، کسی نگران این فاصله نبود. اما الان فکر می‌کنم، فاصله ازبین رفته یا دارد می‌رود. خدا کند، مسئولان هم تغییر کرده باشند. امیدوارم که برخی از مسئولان محترمی که مدت‌هاست فکر می‌کنند، خدای ملت هستند، قدر ملت را بدانند و خدمتگزار باشند از این پس.
🔹فاطمه بسطامی
۱۵تیر۱۴۰۴
