عملیات نصر ۸ به منظور تصرف ارتفاع گردهرش و در نتیجه تسلط بر بخشی از رودخانه قلعه چولان و تسهیل عبور نیروها برای پایه‌گذاری عملیات‌های بعدی انجام شد. بعد از لغو عملیات قمیش با هدف تصرف ارتفاعات گردهرش، سپاه درصدد تدارک عملیاتی برای تصرف این ارتفاعات بود. بنابراین رزمندگان کار شناسایی ارتفاعات گردهرش را پی‌گیری کردند و تقریباً در پایان آبان‌ماه سال ۱۳۶۶ شناسایی منطقه عملیاتی تمام شد.
بر اساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته قرار شد، سه گردان حمزه، انبیاء و شهداء، همچنین گردان‌های محبین و مالک اشتر نیز به عنوان یگان‌های احتیاط از لشکر ۵۷ حضرت ابوالفضل (ع) وارد عملیات شوند. لشکر ۵۷، نیروهای خود را از بوکان به بانه و از آن‌جا به منطقۀ بوالحسن انتقال داد و در این منطقه با تجهیز و حرکت تا دامنۀ ارتفاع گلان برای حملۀ نهایی، آن‌ها را مهیا ساخت.
لازم به ذکر است رودخانۀ بزرگ زاب از کنار ارتفاعات عبور می‌کرد و امکان عبور حتی با وسایل ساده مثل تیوپ نبود. برای حضور در عملیات، رزمندگان باید طوری از این رودخانه گذر می‌کردند که دشمن متوجه تحرکات نشود، بنابراین پل شناور آلومینیومی در چند ساعت توسط واحد مهندسی ساخته شد و رزمندگان از رودخانه عبور کردند. گردان حمزه در جناح راست، گردان شهدا در جناح چپ و گردان انبیاء نیز در وسط این دو گردان به‌طرف نقطه رهایی حرکت کردند و عملیات با رمز «یا محمد بن عبدالله (ص) ادرکنی» در بامداد ۲۹ آبان ۶۶ آغاز شد.
لشکر ۵۷ حضرت ابوالفضل (ع) را در این عملیات به عنوان یگان خط شکن در نظر گرفته بودند و یگان‌های بعدی باید ادامۀ عملیات را پی می‌گرفتند. با شروع عملیات، خط دشمن که کاملأ غافل‌گیر شده بود، سقوط کرد و نیروهای عراقی اکثراً کشته، مجروح و اسیر شدند و بقیۀ نیروها نیز فرار کردند. با استقرار نیروهای سپاه در ارتفاعات گردهرش و آسوس، عراق در اولین پاتک نیروهای لشکر ۵۷ را ۳۰۰ متر عقب زد ولی در پاتک‌های بعدی با مقاومت نیروهای ایرانی که در ادامۀ مأموریت لشکر ۵۷ موظف به تصرف ارتفاعات باقیمانده بودند، شکست خوردند. عملیات نصر ۸ در طول کم‌تر از یک هفته در منطقه‌ای به وسعت بیش از ۵۰ کیلومتر مربع انجام گرفت و منجر به آزادسازی ارتفاعات مهم گردهرش و چندین روستا و همچنین انهدام تیپ‌های عملیاتی دشمن و خسارات زیادی به آن‌ها شد.
