سپاس خدای قلم را که انسان را نوشتن آموخت تا با خود به گفتگو بنشیند و خود را بازگو کند و خود را بشنود و خود را پاسخ دهد و چه گران نعمتی به انسان داد تا قلم بر صفحه هات هستی بنگارد وداغ های بر دل نشسته اش را بر آیندگان چون چراغ راه بی آفریند و راهنما باشد.
انسان همیشه به گفتگو با خود نیازمند است و چه بهتر که آن قلم واسطه ی انتقال پیام به هم نوع خود باشد…
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.