دینگ!
«هنرمند گرانقدر؛ افتخار داریم شما را به آیین گرامیداشت هفته هنر، مراسم تجلیل از هنرمندان و چهره‌ی شاخص سال ۱۴۰۳ دعوت نماییم».
با دریافت این پیام برای شناخت چهرههای شاخص هنر، دعوت حوزه‌ی هنری را لبیک گفتم!
بعد از تلاوت قرآن کریم و اجرای سرود ملی مراسم رسماً آغاز شد. آقای سپهوند با تاکید بر نقش میزبانی‌اش تاکید کرد: «فقط یک رای داشته و هیچ عهد اخوتی برای تائید یا رد بی‌مبنای دیگر دوستان نبسته است!»
در ذهنم مشغول جست و جوی معیارهای انتخاب هنرمند شاخص بودم که آقای سپهوند معیارها را اینگونه بیان کرد: «تولید آثار پربازدید با گستره‌ی بالا، کار آموزشی، فعالیت موثر در جبهه فرهنگی انقلاب، جریان‌سازی همسو با انقلاب، واکنش به اتفاقات جامعه با خلق اثر هنری مرتبط و در آخر کسب مقام ملی یا منطقه‌ای، که مورد آخر می‌شد فدای دیگر موارد شود».
با شنیدن صدای دلنشین شهید سید مرتضی آوینی، قلبم آرامش را تجربه کرد. جملات او تداعی کننده «روایت فتح» بود: «دل‌هایتان را از این دنیا بیرون کنید، پیش از آنکه بدن‌هایتان را از این دنیا بیرون کنند».
هر کدام از مهمانان تعبیری از هنر داشتند. خانم دکتر پرویز‌پور مدیر کل امور اجتماعی استانداری لرستان؛ «هنر را زبان مشترک همه‌ی ملت‌ها معرفی کرد و غبطه خورد بر آنان که چالش‌های زندگی را با هنر پشت سر می‌گذارند». آقای شاهرخی امام جمعه شهرستان معتقد بود «پایه‌ی آفرینش بر هنر است».
نوبت به معرفی چهرههای شاخص هنر رسید.
چهره‌ی شاخص در بخش هنرهای نمایشی «جناب آقای پویا حسنوند» که اولین ورودش به هنر با نقش گرگ در نمایش شنگول و منگول بود!
چهره‌ی شاخص در بخش هنرهای تجسمی «جناب آقای امید کردی» که تعریفش از خودش اینگونه بود؛ «یکی از بندگان خدا…»
چهره‌ی شاخص در بخش هنرهای تصویری «جناب آقای مهدی سلیمی» که عشق به سینما و هنر او را از ۵ صبح به تماشای مراسم اسکار نشاند تا به مدرسه نرسد!
چهره‌ی شاخص در بخش موسیقی و سرود «جناب آقای طاهر مرادی» سرود را عشق می‌دانست!
چهره‌ی شاخص فرهنگ مطالعات پایداری «جناب آقای امین ماکیانی» که از بین بشکه‌های نفت سر از مطالعات پایداری درآورده بود!
در نهایت نوبت به چهره‌ی شاخص سال ۱۴۰۳ رسید. جایزه‌ای که برای دومین سال به «جناب آقای امید کردی» رسید.
وقتی از او یک جمله‌ی کلیدی خواستم گفت: «حقیقتا هیچ حسی به این‌ها ندارم چون وظیفه‌ام را انجام داده‌ام».
مراسم تمام شده بود و مشغول ترک سالن به همراه خانواده‌اش بود، برگشت، با اشاره به همسرش گفت جمله‌ی کلیدی این است؛ جز با صبوری و حمایت همسرم هیچ چیز ممکن نبود…
این سپاس‌گزار‌ی‌های صادقانه برایم شیرین‌ترین راز نهفته در پسِ موفقیت انسان‌هاست…
فاطمه امیری
